Budd Boetticher rolę Hogana pisał dla Lee Marvina.
Święto Narodowe Francji, upamiętniające zdobycie Bastylii, obchodzono po raz pierwszy 14 lipca 1880 roku, czyli dużo później niż ma miejsce akcja filmu.
Akcja filmu rozgrywa się w czasie europejskiej interwencji w Meksyku, która trwała od 1861 do 1867 roku. Natomiast Hogan używa rewolweru Colt Peacemaker, który wszedł do użytku dopiero w 1873 roku. Jednak nie tylko Colt Hogana, ale również reszta broni pokazanej w filmie, takiej jak strzelby Bertie 1907, Winchester 1873 i Gras 1874, czy też rewolwer Colt New Service zostały wprowadzone do użytku wiele lat później.
Widać wyraźnie, że w filmie "siostra" Sara używa do makijażu nowoczesnego tuszu do rzęs i kredki do oczu.
W scenie kręconej w tunelu, Hogan i przyjaciele używają ręcznych lamp, tzw. karbidówek. Co prawda karbid został odkryty już w 1862 roku, jednak do powszechnego użytku wszedł dopiero w 1892 roku, a lampy zasilane karbidem zostały wynalezione kilka lat później.
W 1860 roku w pobliżu miasta Chihuahua nie przebiegała żadna linia kolejowa.
Hogan jest bardzo wzburzony, gdy widzi, jak Sara marnuję wodę, której według niego jest mało. Jednak kilka minut później, oboje podróżują w dół płynącego strumienia. Więc nawet jeśli pogranicznik / żołnierz / najemnik, jak Hogan, nie mógł wykryć znajdującej się w pobliżu wody, to z pewnością wyczułyby ją konie, a on zauważyłby ich zachowanie. Także Hogan musiał zdawać sobie sprawę z bliskości sporej ilości wody.
Kiedy francuscy żołnierze podążając za Sarą i Hoganem, w pewnym momencie docierają do strumienia. Wtedy kilku z nich wypatruje przy brzegu śladów koni. Jednak ci żołnierze są daleko z tyłu kolumny, więc wszelakie ślady na pewno zatarli żołnierze idący przodem.
W scenie, w której "siostra" Sara wspina się na estakadę kolejową, buty, które ma na sobie, zmieniają się między ujęciami na inny model.
Gdy Sara i Hogan ukrywa się w opuszczonym budynku przed francuskimi żołnierzami, cygaro Hogana zmienia niekonsekwentnie długość pomiędzy ujęciami.
Estakada kolejowa, która ma zostać wysadzona w powietrze opiera się na dwóch kamiennych wieżach. Więc drewniane usztywnienie, po którym wspina się Sara jest zupełnie niepotrzebne i zostało wybudowane tylko po to, aby umożliwić Sarze wejście na górę.
Między 14 a 15 minutą filmu, Hogan wraca z rekonesansu i schodzi ze wzgórza w kierunku małego strumienia. Między drzewami na górze ekranu, widać wtedy nowoczesną barierkę odgradzającą autostradę od pobocza.
W scenie na estakadzie kolejowej, w momencie poprzedzającym wybuch dynamitu i wykolejenia pociągu, nie widać żadnych przewodów, ale kiedy do miejsca katastrofy zbliża się lokomotywa, przewody są już wyraźnie widoczne.
Tarantula widoczna pod koniec czołówki jest wyraźnie przymocowana do podłoża.
Kiedy Hogan i Sara mają kochać się w wannie, kamera pokazuje kapelusz Hogana. Widać wtedy na nim cienie rąk aktorów, które pluskają wodą z wanny, co ma wyglądać jakby para uprawiała seks.
Akcja filmu rozgrywa się przed 1867 rokiem. Nobel wynalazł dynamit w 1867 roku, a w USA ten materiał wybuchowy nie był tak łatwo dostępny do co najmniej 1868 roku. To częsty błąd w kowbojskich filmach.
Zdjęcia do filmu kręcono w Bavispe, Cuaulta, Jantetelco, Tlayacapan (Meksyk) oraz w Universal City (Kalifornia, USA).